Prawa humanitarne dzieli się na określone generacje. Rozróżnienie praw człowieka zostało zainicjowane przez Karel Vasaka – prawnika pochodzącego z Francji. Od schyłku lat 70 ubiegłego wieku dzielimy prawa humanitarne na trzy podstawowe generacje.
I generacja norm określających ludzkie prawa skupia się na podstawowych uprawnieniach każdej jednostki. Ich źródeł doszukiwać możemy się w liberalizmie oraz epoce oświecenia. To prawa zasadnicze i bazowe. Odnajdujemy je na kartach konstytucji wszystkich państw demokratycznych.
Fundamentalne prawa człowieka to normy powiązane z życiem i egzystencją każdego z nas. To najważniejsze z wszystkich praw; prawo do życia. To również prawo wolności osobistej i bezpieczeństwa oraz wolność od wszelkich tortur. Pierwsza generacja podkreśla swobodę światopoglądu człowieka; kładzie nacisk na wolność wiary i wyznania, określa wolność sumienia, podkreśla wolność posiadania oraz wypowiadania swoich opinii. Kolejny aspekt jakiego dotyka pierwsza z generacji dotyczy powiązania jednostki ludzkiej z prawem. Człowiek ma prawo do informacji, takiego samego traktowania co do norm prawnych. Każdy z nas posiada także osobowość prawną. Możemy korzystać z ochrony prawnej, nasza korespondencja jest objęta tajnością. Możemy także podróżować i przemieszczać się w sposób swobodny. Ostatnia kwestia, która jest określana przez pierwszą generację praw humanitarnych to przywileje obywatelskie. Niezależnie od płci czy pochodzenia posiadamy zarówno czynne, jak i bierne prawo wyborcze. Mamy możliwość tworzenia organizacji i partii. Możemy składać skargi dotyczące złego funkcjonowania organów państwowych. Możemy brać udział w życiu publicznym. Każdy z nas ma także takie samo prawo dostępu do urzędów.
II część praw człowieka skupia w sobie najistotniejsze prawa dotyczące kwestii ekonomicznych, socjalnych oraz kulturalnych. Dzięki nim każdy człowiek ma możliwość wzrostu duchowego, rozwoju fizycznego, dostępu do podstaw socjalnych. Ekonomiczne prawa II generacji, to: prawo do pracy oraz wynagrodzenia, możliwość tworzenia zrzeszeń zawodowych. Prawa socjalne dają możliwość korzystania z zasiłków i świadczeń socjalnych, prawo do korzystania z ubezpieczeń, uprawnienie do wypoczynku, postanowienie podkreślające ochronę zdrowia każdej jednostki. Ostatnia materia, która określana jest przez prawa II generacji to uprawnienia kulturalne; możliwość brania udziału w życiu kulturalnym, prawo do zdobywania wiedzy i edukowania się, postanowienie określające wolność sztuki.
Ostania, III generacja odnosi się nie tyle do jednostki, co zbioru jednostek ludzkich. To normy grupowe, zbiorowe, wspólnotowe. Podkreślają niezwykle istotne prawo do pokoju, demokracji oraz rozwoju. Kładą nacisk na czyste środowisko i przyrodę. Dają możliwość korzystania ze wsparcia humanitarnego. III generacja odnosi się do równości wszystkich państw, narodowości, kultur i religii. Do praw ostatniej generacji należy także ochrona danych osobowych.