Żyjemy w państwie demokratycznym, co za tym idzie możemy korzystać z dość obszernego katalogu praw. Jednocześnie bycie obywatelami kraju zobowiązuje nas do wypełniania określonych w konstytucji oraz innych normach prawnych obowiązków. Prawa i wolności obywatelskie nie są jednak jednoznacznie zdefiniowane; trudno przecież określić kres wolności słowa…
Wolności i prawa obywatelskie dzielone są na określone podgrupy. Po pierwsze prawa obywatela to wolności obywatelskie. Zaliczają się do nich nienaruszalność własności, wolność osobista, nietykalność mienia, tajność korespondencji, swoboda wyznania i sumienia, wolność słowa i druku, wolność do zgromadzeń.
Drugą grupę praw obywatelskich określamy mianem praw społecznych i ekonomicznych. Każda jednostka żyjąca w demokratycznym państwie ma prawo do zatrudnienia oraz pracy, nauki i edukacji, przywilej wypoczynku i prawo ochrony zdrowia.
Ostatnia grupa to prawa polityczne. Obywatelowi przysługuje możliwość zrzeszania się, bierne oraz czynne prawo wyborcze. Możemy także zgłaszać kandydatów na posłów czy senatorów.
Ubiegłe stulecie obfite było w wojny i konflikty zbrojne. Droga do demokracji w większości krajów świata naznaczona była krwią, morderstwami, zamachami, śmiercią wielu niewinnych osób. Co najgorsze nawet w Europie wciąż są państwa, którym do demokracji jest naprawdę daleko. Paradoksalnie to właśnie przemoc, wojny oraz konflikty unaoczniły ogromną skalę naruszania godności ludzkiej oraz brak poszanowania dla praw obywatelskich. Przecież to właśnie po II wojnie światowej (dopiero) rozpoczęto działania mające na celu stworzenie powszechnego i międzynarodowego aparatu, którego głównym celem byłyby ochrona praw człowieka i obywatela. Wyrazem starań została powstała w roku 1948 Powszechna Deklaracja Praw Człowieka.
Ochrona praw obywatelskich nie ogranicza się jednak tylko na ogólnoświatowych organizacjach i aktach prawnych mających charakter międzypaństwowy. Z czasem powstaje coraz więcej struktur regionalnych, które za cel nadrzędny obierają sobie aktywną ochronę godności ludzkiej. Prawdziwym centrum tego typu organizacji jest wyniszczona, ale jednocześnie wciąż silna po wojnie Europa. Na Starym Kontynencie swoje działania rozpoczyna Rada Europy, która uchwala dokumenty takie, jak; Europejska Konwencja Praw Człowieka oraz Europejska Konwencja Praw Socjalnych.